Als je maar gelukkig bent

En ook voor die liedje zweefden de ideeën al een tijdje door mijn hoofd.

Soms heb je zo'n nummer, dat je er in één keer uitschrijft.

Dat was hier het geval, heerlijk!

Als je maar gelukkig bent.

Je zei geeft niets, het maakt niet uit,

wat je doet, wat je besluit.

Het kan me weinig schelen,

als je maar gelukkig bent.

Het is toch goed, ik wist het al,

dat je zou opstaan, voor de val.

Ik wil mij met je delen,

als je maar gelukkig bent.

Je zei: je hebt alles voor elkaar.

Kijk nou naar je leven,

er is niets meer te vergeven.

Ik hoor me denken was dat maar waar.

Maar misschien heb je gelijk,

misschien is het geluk waarvoor ik wijk.

Je zei ik vind het toch wel fijn,

dat je bij mij jezelf wilt zijn.

Ik heb het lang geweten,

maar of je klaar was wist ik niet.

Er is niets mis, met wat je dacht,

het is gewoon niet, wat je verwacht.

Je was al snel gaan leven,

maar je toekomst draaide om.

Je zei: je hebt alles voor elkaar.

Kijk nou naar je leven,

er is niets meer te vergeven.

Ik hoor me denken was dat maar waar.

Maar misschien heb je gelijk,

misschien is het geluk waarvoor ik wijk.

Je zei: je hebt alles voor elkaar.

Kijk nou naar je leven,

er is niets meer te vergeven.

Ik hoor me denken was dat maar waar.

Maar misschien heb je gelijk,

misschien is het geluk waarvoor ik wijk.

Je zei geeft niets, het maakt niet uit,

wat je doet, wat je besluit.

Het kan me weinig schelen,

als je maar gelukkig bent.

Meisje van toen

Het moest er toch eens van komen: mijn eerste Nederlandse songtekst! 
Geïnspireerd door Zij van Miss Montreal en de afleveringen van de beste singer songwriter vond ik het tijd worden om mijn ideeën ook eens uit te schrijven.
Hieronder de tekst van mijn nummer:

Het meisje van toen

Ze kijkt naar de bomen,
het is zo'n mooi gezicht.
Maar als het hard gaat waaien,
zijn ze nooit in evenwicht.

Zo staat ze hier nu voor me,
gezicht recht in de wind.
Zo constant in beweging,
geen glimlach die het vindt.

En er blijft niets anders over dan te zeggen:
duurde de dag maar niet zo lang.

Een zee van duizend woorden,
een kind dat niet zwemmen kan.
de jongen die ging dansen,
zagen ze nooit meer echt als man.

Ze is één van duizend zaadjes,
verspreid over het land.
Geplant maar verlaten,
als een zee zonder strand.

Dus er blijft niets anders over dan te zeggen:
duurde de dag maar niet zo lang.

Maar in haar kan ik me vinden,
dat meisje van toen.
Zoekend en verlaten,
door haar eigen fatsoen.

En voor haar niets anders dan te zeggen:
duurde de dag maar niet zo lang.

Ik kijk naar de bomen,
het is zo'n mooi gezicht.
Laat de wind maar waaien,
ik vind in ons mijn evenwicht.